Pervane
Ay damlar yüzüne ben izlerim seni bir gölge gibi bırakmam peşini
Rüzgarda savrulan taç yapraklar gibi buldum eşimi bırakmam
Öncesi sonrası bitti bu son durak
Bir karar değil ki bu kalbimin emrine uymak
Ben elini diye ateşi tuttum, aaaay
Artık ne acıtır beni ne korkutur ne yakar
Son pervane nasıl ölümüne uçar
Aşkın vurduğu yerde gül üstüne gül açar
İster benle yürü ister yolda bırak
An`ı bütüne mümkün yaymak
Benden geçsen bile ben geçmem senden
Öptüm bir kere sürer yanmak