Đorđe Balašević "Naposletku" paroles

Nihayet

NihayetNihayetKim olduğumu iyi anlamışsınO zaman niye şimdi bu göz yaşları, güzelim?Tekerlekte sarmaşık yetişmezBuruşuk ipeği kim ne yapsın derdinDediğin doğruÜzüntüyü bilime döndürmeIşığı başka bir tepede araYastığında yüzümün izi zamanla kaybolacakKardaki melek gibi

Gitarımı kıracağımSimsiyah bir karanlık dolduruyor içiniUzun zamandir kendi şarkımdan korkuyorumİçimdeki Tuna genlerini çağırıyorAyakta öylece dururken bir akıyorumAma yine deYine de benim olur muydunİnanların ordusunda bir asker olsaydım?Nasıl para yapılacağını bilmediğimiVe sana ancak “hiçbir şey” verdiğimi söyledin

Sonunda, bir müzisyen olduğumuHep biliyordunBana bir kimlik takmanın zor olduğunu daHafif bir rüzgarda savrulacağımıBir konuşmayı yarım bırakacağımıVe geriye bakmayacağımı daHem de hiçbir zaman

Büfenin içineEn güzel porselen heykelciklerini yerleştiriyorsunAma ben kalite damgası olmayan bir heykelciğimDikkatli ol! Düşündüğün şey sadece bir peri masalaGerçekten o çingeneye ihtiyacın var mı?

Hayır bir tanem,Sadece sonbaharda ağaçlar gerçek renklerini gösterirYazın hepsi aynı şekilde yeşildirNihayet, Kim olduğumu iyice anlamışsınO zaman niye şimdi bu göz yaşları güze kadın?

Sevgilim, her zamanBir palyaço olduğumu bildinŞapkam taşınır bir çadırDudaklarım alaycıkuş gibi yüklü ama gözlerim sessizlik doluBen iki taraflı ceketimBen bir Bay BaşarısızımBaşka bir şey değil.

Sonunda, sen her zamanGökyüzünün benim çayırım olduğunu biliyordun;Hafif bir rüzgarda savrulacağımıBir konuşmayı yarım bırakacağımıVe geriye bakmayacağımı daHem de hiçbir zaman