Navigator
Βγαίνει ξανά στον ίδιο δρόμοΣτο ίδιο φανάρι σταματάειΚαι μετά τη στροφή για μια στιγμήΚοιτάει με τρόμο ένα άδειο δρόμοΠου εχθές μάλλον δεν ήταν εκεί
Σκύβει μπροστά και στον καθρέφτηΟ ήλιος πέφτειΚαι τα κτίρια παίρνουν φωτιάΠρώτη φορά νιώθει πως βλέπειΑυτόν τον κόσμοΈτσι όπως μάλλον είναι αληθινά
Ψάχνει να βρει τον ίδιο τύποΣτο ίδιο φανάρι που σταμάτησε εχθέςΜα όπως κοιτάει αντί γι αυτόνΒλέπει έναν κήπο με κάτι άγνωστα λουλούδιαΑπόκρημνες ακτές
Και ξαφνικά μπροστά στ’ αμάξιΠροτού αλλάξει ο κόσμος της οριστικάΠάλι αυτός τη ρωτάειΑν του επιτρέπειΝα την κοιτάξει μες στα μάτια