To patoma | Το πάτωμα
Κοντά στα κύματαθα χτίσω το παλάτι μουΘα βάλω πόρτεςμ’ αλυσίδες και παγώνιαΚαι μες στη θάλασσαθα ρίξω το κρεβάτι μουγιατί κι οι έρωτεςμου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμανα κλείσω και τα μάτιαγιατί υπάρχουν κι άτομαπου γίνονται κομμάτια
Ξυπνώ μεσάνυχτακι ανοίγω το παράθυροκι αυτό που κάνωποιος σου το’ πε αδυναμίαΠου λογαριάζωτο μηδέν μου με το άπειροκαι βρίσκω ανάπηροτον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ στο πάτωμανα κλείσω και τα μάτιαγιατί υπάρχουν κι άτομαπου γίνονται κομμάτια