Méra Magioú Me Mísepses (Μέρα Μαγιού Με Μίσεψες)
Μέρα Μαγιού με μίσεψες,μέρα Μαγιού σε χάνω.Άνοιξη, γιε, που αγάπαγεςκαι ανέβαινες απάνω.
Στο λιακωτό και κοίταζεςκαι δίχως να χορταίνεις,άρμεγες με τα μάτια σουτο φως της οικουμένης.
Και μου ιστορούσες με φωνή,γλυκιά, ζεστή και αντρίκεια,τόσα όσα μήτε του γιαλούδε φτάνουν τα χαλίκια.
Και μου'λεγες πως όλ'αυτάτα ωραία θα ήταν δικά μας.Και τώρα εσβήσθης και έσβησετο φέγγος και η φωτιά μας.