Κρίμας το κορίτσι λένε
''Κρίμας το κορίτσι'’ λένε,το κεφάλι τους κουνάν,τάχατες για μένα κλαίνε,δε μ’ απαρατάν !
Μες στα σύννεφα βολτάρω,σαν την όμορφη αστραπήκι ό,τι δώσω κι ό,τι πάρω,γίνεται βροχή.
Βρε παιδιά προσέξτε με,κόβω κι απ’ τις δυο μεριές,το πρωί που δε μιλιέμαιβρίζω Παναγιές.
Και το βράδυ όπου κυλιέμαι,στα γρασίδια καθενού,λες και κονταροχτυπιέμαιντρούγκου - ντρούγκου - ντρου.
Τη χαρά δε τη γνωρίζωκαι τη λύπη την πατώ,σαν τον άγγελο γυρίζωπάνω απ’ τον γκρεμό.