Nikos Xilouris "Ο Θούριος του Ρήγα" lírica

Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν’ να ιδείς.

Until when are we, oh brave young men, going to live in constraint,
lonely like lions, on the ridges of the mountains?
Better have an our of free life/freedom
than forty years of slavery and prison.

Shall we dwell in caves, just looking out at the branches,
leaving from the world into the bitter slavery?
Better live one hour in freedom
than forty years in slavery and prison.

Do we lose* our brothers, homeland, and parents,
our friends, children, and all of our kin?
Better live one hour in freedom
than forty years in slavery and prison.

You work all day, and no matter what he tells you,
he strives again, only to drink your blood.
Soutzos, as well as Mourouzis, Petrakis, Skanavis
Grikas and Mavrogenis, mirror is for your reflection**...