Ljubav udari često tamo gdje ne treba
Podno planina i orlovih krila on je pio potok s izvoraVode su tekle, a srne bi rekle raja eno malog MilanaVatra s ognjišta je grijala pet sjenki sa zidova,A na zidu Zvezda crvena, Bijelo Dugme i Sveti Nikola
Pored kuće štalaU štali sjeno ispod sjena maljutka
Sestra se bila dobro udalaA u brata firma krenulaAl' otac je bio tmuran na dan Arhanđela GavrilaGovorio je svečano riječima predaka
Mog dedu su jurili Turci, a vašeg AustrijaJa sam bježo od ustaškog noža, od tada sam sjedOpet je vrijeme da se Srpstvo brani puškom,Stante djeco u red
Fazila je bila meka svila prava vila, samo bez krilaBabo joj je trgovo kožom od Visokog pa do GoražđaU kući vazda osmjesi, baklava i puna tepsijaImala je četiri brata, četiri vita jelenaAl' majka je suzna klanjala na prvi dan Bajrama
Babo je zborio mirno, kao stari hadžijaMora se djeco braniti Bosna, naša jedinaZagleda se tad u brata brat,Nema sumnje počinje rat
Bila je noć i bila je hladna smještena vješta zasjedaAkciju su vodila četiri brata, četiri vita jelenaOdjeknu lelek klancima, prosu se krv rijekamaŽive uhvatiše par momakaŽivog i brata Milana
Kontraofanziva kao što to biva bila je zestokaSrpsku vojsku vodio je lično pukovnik Slavko LisicaNoć se okrenu naopako, nema više ni svitanjaPo srušenoj čaršiji lutao je MilanTražeć brata rođenaAl' umjesto brata ispod jorgovana stajala je lijepa Fazila
Ti ideš sada samnom jasna su pravilaTvoja braća drže moga brataSlijedi razmjenaNišta ti se neće desit ako budeš pametna
Al' ljubav udari često tamo gdje ne trebaI kad joj se čovjek najmanje nadaA kad ljubav udari strasno tu stiže i nesrećaI u plamenu sve obično strada
Pet dana je sjedila u uglu, kao pet stotina godinaPet noći od straha pet jutara bez dodiraŠesti dan se u njima probudi luda bečtijaŠesti dan, kao san, ljubav se rodilaBlagi dodir usnama, jebena je sudbina
Zar ti je mala Turkinja mozak popilaZar ti ništa ne znače srpstvo i Sveti NikolaZar da ti brata na kolac nabiju, govorila je rodbinaZar ne znaš da je rat, đe ziviš tiOna ostaje samnom jeb'te se svi
I uzalud je stig'o haber da je spremna razmjenaUzalud je babo slao novceVrati nam se jedinaMoja je ovdje zadnja, ja ne idem od Milana
Jer ljubav udari često tamo gdje ne trebaI kad joj se čovjek najmanje nadaA kad ljubav udari strasno tu stiže i nesrećaI u plamenu sve obično strada
Sve do zime nisu izlazili iz svog malog brlogaProkleti da su Milan i Fazila i od Boga i od narodaKažu da ih je grijala neka đavolja ljubav vatrenaKažu da je ta vrela ljubav jedne noći kuću zapalilaGorio je strašan plamen iznad bosanskih planina
A vojska tvrdi da tjela nisu nigdje nađenaNeke babe su ih vidjele da lete poput anđelaPrimila ih je Amerika javio je novinar ReuteraAli nije znao tačno ko je dobio azilMilan i Fazila il' Milana i Fazil
Jer ljubav udari često tamo gdje ne trebaI kad joj se čovjek najmanje nadaA kad ljubav udari strastno tu stiže i nesrećaI u plamenu sve obično strada
Podno planina i orlovih krila on je pio potok s izvora