ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΓΚΡΙ
Μιλάω τη γλώσσα του δρόμουΕίμαι πολίτης του κόσμουΚάνω εικόνες το βιός μουΤο 12 είναι ο αριθμός μουΑναπαράγω το φως μουγια να πετύχει ο σκοπός μουΚι αν το γνωρίζεις, το στηρίζεις κι είσαι δικός μουΕχω μπροστά μου τη σκιά μου ενώ κόντρα έχω τον ήλιοΣτη παρτίδα χασ' το φύλλοΤα ποντάρω όλα στον φίλοΟφείλω με μελάνι να γεμίζω το φύλλοΤα βράδια το γράφω με ζήλοΚαι μέσα μου πέφτει ξύλοΣκληρός σαν ατσάλιΚαι ευαίσθητος σα βαμβάκιΜε λένε Ακη κι όταν με προσβάλουνε κερνάω φαρμάκιΝα με εκφράζεις, να εκφράζομαιΤο μοιράζομαι, έχω ανάγκηΤο βασίλειό μου όλο η θέα μου απ'το παγκάκιΗ νύχτα, η πόλη, ο δρόμος ξέρουνε ποιος είμαιΗ παρέα των παιδιών στα ακουστικά, τι θες ρε φίλε;Θες να πω για φασαρίες, αλητείες, ξύλο και φου;Πως κατούρισα την λήτισσα που το 'παιζε πρεζού;Σόρρυ μεγάλε τα 'χω κάνει, τα 'χω πει, τα 'χω πιει, τα 'χω δειαπ' τη καλή κι απ' την ανάποδη τι;Να μη πατήσεις κρατητήριο και ποτέ φυλακήΜια συμβουλή: είναι μοναχική η φόρμα του γκριΚι άμα περνάς απο κύμματαΤότε πιάνεις μηνύματαΤότε νιώθεις χτυπήματαΤους γνωστούς σου σε μνήματαΤα γραπτά μου ποιήματαΚαι στο τοίχο συνθήματαΕξυμνούνε τη ζωή και τα πάθη του ανθρώπου σήμεραΠερπατάμε σε μια λευκή γραμμή, λεπτή κλοστήΕτοιμη να κοπεί η τύχη είναι σκληρή κι ειρωνικήΠοτέ μου δε συμπάθησα όσους φοράνε στολήΓιατί η εξουσία φέρνει βία και το έμαθα από παιδίΑστική φυλακή κι ο κόσμος τους είναι γκριΚάθε μέρα χρωματίζω για να βγω απ' αυτήΓράφω για μένα κι απέναντι μου εσύΓράφω για σένα κι απέναντι μας η Ελλαδα κουφή
Ζω στην Ελλάδα που τα πάντα καταστρέφονταιΕίμαι κι εγώ ένας απ' αυτούς που αντιστέκονταιΝα τα βγάλω πέρα κάθε μέρα δυσκολεύομαιΔε φοβάμαι, πέφτω, σηκώνομαι και δε κλαίγομαι(x2)
Μη με ρωτάς για το αύριο δε ξέρωΤο αύριο θολόΜα σήμερα είμαι εδώ, αυτό είναι σίγουροΖω για το σήμεραΕίμαι εδώ, είμαι μαζί σουΕίπα ν' αντέξω, πρέπει ν' αντέξω*
Το δάκρυ του αλήτη είναι διαμάντι μαύρο άκτη24 μπάρες κάθε γραμμή κι ένα καράτιΗ σημαία μας μαύρηΑνεμίζει στο κατάρτιΣτις πληγές αλάτιΣτο κύκλωμά μας δε χωράνε σκάρτοιΟ λαός μας τυφλώθηκε απ'την απάτη, σκοτάδιΕνα κρεβάτι, νεκρό σώμα, φάρμακο η αγάπηΜα δε σερβίρετε σε χάπι, ημιμάθειαΗ γνώση κουκίδα πάνω στο χάρτη, βουλιάζουμε παντού βάλτοιΑστάθεια, νιώσε κάτι, προσπάθεια, κάνε λάθη, βρες τα, διορθωσέ τα, βελτίωσε το σημάδιΟ στόχος ποιοτική ζωή ας το 'χουν οι τυφλοίΑναρρίχηση ψηλά σε απότομο γκρεμό δίχως σκοινίΟ φόβος κυριαρχεί εκεί πηγάζει αδρεναλίνηΤο αίμα μολύνει μα δε φτάνει το πόνο να απαλύνειΚι αν πέσω κράτα με σφιχτάΣε χρειάζομαι τώραΜη μου λες "μετά"Βρεθήκαμε, ξέρεις την ανηφόραΗ τύχη μου σκληρή, δε μου τα 'φερε όπως τα 'θελαΧάραξα το σώμα μου σε βρώμικα τριαντάφυλλαΜια μέρα ελευθερίας, όχι μια ζωή σκλαβιάΤετράγωνα σπίτια, τετράγωνη tv παντού κλουβιάΑμάξια κουτιά με ρόδεςΤετράγωνη λογική και ψευτιά, καχυποψία, μίσος και πουστιάΑστυνομία σκέψης, μη σκέφτεσαι λογικαΗ λογική σκοτώνει γι' αυτό όλοι έχουνε μείνει μόνοι.
Ζω στην Ελλάδα που τα πάντα καταστρέφονταιΕίμαι κι εγώ ένας απ' αυτούς που αντιστέκονταιΝα τα βγάλω πέρα κάθε μέρα δυσκολεύομαιΔε φοβάμαι, πέφτω, σηκώνομαι και δε κλαίγομαι(x3)