SINANI:Une dhe ti jemi takuar,ne kohe dhe vend te gabuar,sa u munduam te dy,edhe malet i kishim shty.
NORA:Nuk te ve faj,as ty,as vetes,jane thjeshte grackat e jetes,nuk i ben balle njeri,nuk i bem balle,as une,as ti.
SINANI dhe NORA:Pa fat,ishim ne jete dy udhetar,nuk e gjetem yllin polar,nuk e gjetem kepin e shpreses.
Pa fat,mbetem vetem dy udhetar,pa albumin tone familjarpa fotografin e marteses.
Sinan:Ja i ti smo se sreli,Na pogresnom mjestu u pogresno vrijeme,Ulozili smo toliko napora,Pomjerili smo i planine.
Nora:Ne krivim ni tebe ni sebe,To su jednostavno putevi zivota,Niko ne moze da ih izbjegne,Nit' sam ja mogla, nit' si ti mogao izbjeci.
Sinan i Nora:Bez sudbine smo dva putnika kroz zivot,Nismo nasli zvijezdu padalicu,Niti tracak nade.
Bez sudbine, ostali smo samo dva putnika,Bez naseg porodicnog albuma,Bez nase slike sa vjencanja.