Legião Urbana "Eduardo e Mônica" letra

Traducción al:deenfrsr

Eduardo e Mônica

Quem um dia irá dizerQue existe razãoNas coisas feitas pelo coração?E quem irá dizerQue não existe razão?

Eduardo abriu os olhos, mas não quis se levantarFicou deitado e viu que horas eramEnquanto Mônica tomava um conhaqueNo outro canto da cidade, como eles disseram...

Eduardo e Mônica um dia se encontraram sem quererE conversaram muito mesmo pra tentar se conhecer...Um carinha do cursinho do Eduardo que disse:"Tem uma festa legal, e a gente quer se divertir"

Festa estranha, com gente esquisita"Eu não 'to' legal, não agüento mais birita"E a Mônica riu, e quis saber um pouco maisSobre o boyzinho que tentava impressionarE o Eduardo, meio tonto, só pensava em ir pra casa"É quase duas, eu vou me ferrar..."

Eduardo e Mônica trocaram telefoneDepois telefonaram e decidiram se encontrarO Eduardo sugeriu uma lanchonete,Mas a Mônica queria ver o filme do Godard

Se encontraram então no parque da cidadeA Mônica de moto e o Eduardo de camêloO Eduardo achou estranho, e melhor não comentarMas a menina tinha tinta no cabelo

Eduardo e Mônica era nada parecidosEla era de Leão e ele tinha dezesseisEla fazia Medicina e falava alemãoE ele ainda nas aulinhas de inglês

Ela gostava do Bandeira e do BauhausDe Van Gogh e dos Mutantes, de Caetano e de RimbaudE o Eduardo gostava de novelaE jogava futebol-de-botão com seu avô

Ela falava coisas sobre o Planalto CentralTambém magia e meditaçãoE o Eduardo ainda tava no esquema "escola, cinemaclube, televisão".

E mesmo com tudo diferente, veio mesmo, de repenteUma vontade de se verE os dois se encontravam todo diaE a vontade crescia, como tinha de ser...

Eduardo e Mônica fizeram natação, fotografiaTeatro, artesanato, e foram viajarA Mônica explicava pro EduardoCoisas sobre o céu, a terra, a água e o ar...

Ele aprendeu a beber, deixou o cabelo crescerE decidiu trabalharE ela se formou no mesmo mêsQue ele passou no vestibular

E os dois comemoraram juntosE também brigaram juntos, muitas vezes depoisE todo mundo diz que ele completa elaE vice-versa, que nem feijão com arroz

Construíram uma casa há uns dois anos atrásMais ou menos quando os gêmeos vieramBatalharam grana, seguraram legalA barra mais pesada que tiveram

Eduardo e Mônica voltaram pra BrasíliaE a nossa amizade dá saudade no verãoSó que nessas férias, não vão viajarPorque o filhinho do Eduardo tá de recuperaçãoAh! Ahan!

E quem um dia irá dizerQue existe razãoNas coisas feitas pelo coração?E quem irá dizerQue não existe razão!

Eduardo i Monika

Ko će jednog dana rećiDa postoji smisaoZa stvari koje se tiču srca?I ko će rečiDa ne postoji smisao?

Eduardo je otvorio oči ali nije želeo da ustaneLežeći je pogledao koliko je satiDok je Monika pila konjakNa drugom kraju gradaKako su oboje rekli

Eduardo i Monika jednog dana su se slučajno sreliI pričali su mnogo da bi pokušali da se upoznajuBio je Eduardov drug iz odeljenja koji je rekao"Ima dobra žurka, hoćemo da se zabavimo"

Čudna žurka sa neobičnim ljudima"Meni nije dobro, ne mogu da podnesem više alkohola"I Monika se smejala i htela da sazna nešto višeO klincu koji je pokušavao da je impresioniraA Eduardo ošamućen samo je mislio da ide kući"Skoro je dva, najebaću."

Eduardo i Monika su razmenili telefonePosle toga su razgovarali i odlučili da se nađuEduardo je predložio barAli je Monika želela da vidi Godarov film

Našli su se tako u gradskom parkuMonika je došla motorom a Eduardo biciklomEduardu se učinilo čudnim i bolje da ne komentarišeAli devojka je imala ofarbanu kosu

Eduardo i Monika nisu bili ni malo sličniOna je bila lav a on je imao 16 godinaOna je studirala medicinu i pričala nemačkiA on je još uvek išao na časove engleskog

Ona je volela Bandeiru, Bauhausa,Van Goga, Mutante i Kajetana i RemboaA Eduardo je voleo noveleI igrao video igrice sa svojim dedom

Ona je govorila stvari o Centralnoj visoravniTakođe o magiji i meditacijiA Eduardo je još uvek bio u fazonu"škola-bioskop-klub-televizija"

I uprkos svim razlikama, odjednomPojavila se želja da se viđajuI njih dvoje su se nalazili svakog danaA ta želja je rasla, kako i treba da bude

Eduardo i Monika su išli na plivanje, fotografisali,Išli u pozorište, na rukotvorine, i na putovanjaMonika je objašnjavala EduarduStvari koje su se ticale neba, zemlje, vode i vazduha...

On je naučio da pije, pustio kosu da mu porasteI odlučio da počne da radiA ona je diplomirala istog mesecaKada je on položio prijemni ispit

I oboje su proslavili zajednoI takođe su se svađali, mnogo puta posleI svi kažu da on dopunjuje nju i obratnoKao pasulj i pirinač

Sagradili su kuću pre neke dve godineOtprilike kad su stigli blizanciRadili su dosta da bi zaradili i imali dovoljnoTo je bio njihov najteži period

Eduardo i Monika su se vratili u BrazilijuI naše prijateljstvo se prepušta nostalgiji letiSamo što za vreme ovih praznika neće putovatiJer Eduardov sin mora na popravni

Ko će jednog dana rećiDa postoji smisaoZa stvari koje se tiču srca?I ko će rečiDa ne postoji smisao?

Aquí se puede encontrar la letra de la canción Eduardo e Mônica de Legião Urbana. O la letra del poema Eduardo e Mônica. Legião Urbana Eduardo e Mônica texto. También se puede conocer por título Eduardo e Monica (Legiao Urbana) texto.