Georges Brassens "Les trompettes de la renommée" letra

Traducción al:ennl

Les trompettes de la renommée

Je vivais à l'écart de la place publique,Serein, contemplatif, ténébreux, bucolique...Refusant d'acquitter la rançon de la gloir',Sur mon brin de laurier je dormais comme un loir.Les gens de bon conseil ont su me fair' comprendreQu'à l'homme de la ru' j'avais des compt's à rendreEt que, sous peine de choir dans un oubli complet,J' devais mettre au grand jour tous mes petits secrets.

{Refrain:}TrompettesDe la Renommée,Vous êtesBien mal embouchées !

Manquant à la pudeur la plus élémentaire,Dois-je, pour les besoins d' la caus' publicitaire,Divulguer avec qui, et dans quell' positionJe plonge dans le stupre et la fornication ?Si je publi' des noms, combien de PénélopesPasseront illico pour de fieffé's salopes,Combien de bons amis me r'gard'ront de travers,Combien je recevrai de coups de revolver !

A toute exhibition, ma nature est rétive,Souffrant d'un' modesti' quasiment maladive,Je ne fais voir mes organes procréateursA personne, excepté mes femm's et mes docteurs.Dois-je, pour défrayer la chroniqu' des scandales,Battre l' tambour avec mes parti's génitales,Dois-je les arborer plus ostensiblement,Comme un enfant de chœur porte un saint sacrement ?

Une femme du monde, et qui souvent me laisseFair' mes quat' voluptés dans ses quartiers d' noblesse,M'a sournois'ment passé, sur son divan de soi',Des parasit's du plus bas étage qui soit...Sous prétexte de bruit, sous couleur de réclame,Ai-j' le droit de ternir l'honneur de cette dameEn criant sur les toits, et sur l'air des lampions :" Madame la marquis' m'a foutu des morpions ! " ?

Le ciel en soit loué, je vis en bonne ententeAvec le Pèr' Duval, la calotte chantante,Lui, le catéchumène, et moi, l'énergumèn',Il me laisse dire merd', je lui laiss' dire amen,En accord avec lui, dois-je écrir' dans la presseQu'un soir je l'ai surpris aux genoux d' ma maîtresse,Chantant la mélopé' d'une voix qui susurre,Tandis qu'ell' lui cherchait des poux dans la tonsure ?

Avec qui, ventrebleu ! faut-il que je couchePour fair' parler un peu la déesse aux cent bouches ?Faut-il qu'un' femme célèbre, une étoile, une star,Vienn' prendre entre mes bras la plac' de ma guitar' ?Pour exciter le peuple et les folliculaires,Qui'est-c' qui veut me prêter sa croupe populaire,Qui'est-c' qui veut m' laisser faire, in naturalibus,Un p'tit peu d'alpinism' sur son mont de Vénus ?

Sonneraient-ell's plus fort, ces divines trompettes,Si, comm' tout un chacun, j'étais un peu tapette,Si je me déhanchais comme une demoiselleEt prenais tout à coup des allur's de gazelle ?Mais je ne sache pas qu'ça profite à ces drôlesDe jouer le jeu d' l'amour en inversant les rôles,Qu'ça confère à ma gloire un' onc' de plus-valu',Le crim' pédérastique, aujourd'hui, ne pai' plus.

Après c'tour d'horizon des mille et un' recettesQui vous val'nt à coup sûr les honneurs des gazettes,J'aime mieux m'en tenir à ma premièr' façonEt me gratter le ventre en chantant des chansons.Si le public en veut, je les sors dare-dare,S'il n'en veut pas je les remets dans ma guitare.Refusant d'acquitter la rançon de la gloir',Sur mon brin de laurier je m'endors comme un loir.

Trompetten van de roem

Ik leefde afgezonderd van het publieke gebeuren,sereen, beschouwend, obscuur, rustiek ...weigerend om het losgeld van de eer te betalen.Op mijn lauwerkransje sliep ik als een marmot.Mensen met goede raad wilden me doen begrijpendat ik aan de man van de straat rekenschap moest gevenen dat op straffe van het in volslagen vergetelheid raken,ik op een goede dag al mijn geheimpjes zou moeten tonen.

{Refrein:}Hoogdravende trompettenvan de roemJullie blazenzulke valse woorden.

Bij gebrek aan het meest elementaire fatsoen,moet ik ten behoeve van de publiciteitonthullen met wie en in wat voor positieik in losbandigheid en ontucht duik?Als ik de namen publiceerde, hoeveel Penelopeszich voordeden als grote slettenhoeveel goede vrienden zouden me scheef aankijken,hoe veel geweerschoten zou ik hebben ontvangen!

Bij iedere voorstelling ben ik tegendraads,lijdend aan een bijna ziekelijk bescheidenheid.Aan niemand laat ik mijn voortplantingsorganen zienbehalve aan mijn vrouwen en mijn artsen.Moet ik om de schandaalkronieken als onderwerp te dienen,De trommel slaan met mijn edele delen?Moet ik ze uitdrukkelijker ten toon spreiden,zoals een koorknaap een heilig sacrament?

Een vrouw van de wereld, die me vaak mijn wellustlaat begaan in haar adelijke ruimtesheeft me stiekem op haar divanwat parasieten van de lagere verdieping nagelatenOnder het mom van branie en om maar wat te roepen,heb ik het recht om de eer van die vrouw aan te tasten?Om te schreeuwen van de daken in het volle licht:"Mevrouw de Markiezin heeft me krabben aangenaaid!"?

De hemel zij geprezen dat ik op goede voet leefmet pater Duval, het zingende baretje,Voor hem zijn de catechisanten, voor mij de herrieschoppersHij laat me 'shit' zeggen, ik laat hem 'amen' zeggenZou ik met zijn instemming in de pers moeten schrijvendat ik hem op een avond heb verrast op de knieën van mijn maîtresse,De Melopee zingend, met een hese stem,Terwijl zij bij hem de luizen zocht in de tonsuur?

Met wie potverdrie moet ik wel niet slapenom de godin met de 100 monden wat te laten praten?Moet het een beroemde vrouw zijn, een celeberty, een sterdie de plaats inneemt in mijn armen van mijn gitaar?Om het volk en de roddelbladen op te winden,Wie is dat die me haar bekende achterwerk wil lenen?wie is het die me in mijn natuurlijke staateen beetje alpinisme laat doen op haar venusheuvel ?

Zouden ze nog sterker klinken, deze goddelijke trompettenAls ik, zoals wie dan ook, een beetje nichterig was,Als ik met mijn heupen zou draaienen plotseling de gratie van een gazelle zou aannemenMaar ik weet niet of die grappenmakers er baat bij zouden hebbenom bij het spel van de liefde de rollen om te keren.Dat zou mijn roem nog extra waarde gevendat de pederastieke misdaad tegenwoordig niet meer loont.

Na dit overzicht van duizend en één receptendie u zeker de eer van de kranten zullen opleverenhou ik me toch liever bij mijn eerste manierkrab ik mijn buik, terwijl ik liedjes zingAls het publiek het wil, laat ik ze snel horenzo niet, dan stop ik ze terug in mijn gitaar.Weigerend om het losgeld van de roem te betalenOp mijn lauwerkransje zal ik slapen als een marmot.

Aquí se puede encontrar la letra de la canción Les trompettes de la renommée de Georges Brassens. O la letra del poema Les trompettes de la renommée. Georges Brassens Les trompettes de la renommée texto. También se puede conocer por título Les trompettes de la renommee (Georges Brassens) texto.