Karaburun (Καράπουρουν)
Σην Ελλάδαν εχπάσταμε η ώρα έτον δύοσα μάντρια εφέκαμε και δεμένον τον βίον.
Και ν' ο Πύλορωφ εκούιζεν και γοσέψτεν ντ' αραμπάδαςεσ' κ' έρχουνταν οι Τουρκάντ', να κλέφνε τα νυφάδας.
Σην Ελλάδαν έρθαμε ζεστά έταν τα μήναςενέσπαλαμ το βούτυρον και τρώγαμ' τα κινίνας.
Και τσολ κι έρημον Καραμπουρούν και τριγύλ-τριγύλ ταφείακαι ν' ανοίξτε και τερέστιατα, όλια Καρσί παιδία.
Και σαράντα μέρες πρόσφυγοι εκεί είχαν καραντίνατα λείψανα ασό παπόρ' ση θάλασσαν εσύρναν.
Ρεφραίν:
Τα νεότητα τ'εμά, φαρμάκεια ποτίζ'ατάτην τύχη μ' να βλαστημώ ρίζα μ'σον Χάρον 'κί δίγ' ατά!Την τύχη μ' να βλαστημώ ψυκά μ',σον Χάρον 'κί δίγ' ατά!