Το Σεντόνι
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σουΤο `χω να με σκεπάζειΚι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσαΠου στα βαθιά με φωνάζει
Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασανΜα ο νους μου πίσω γυρνάειΦταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σουΠου το άρωμά σου κρατάει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνωΜα αναρωτιέμαι που να `σαιΜακριά μου τι φοράςΌταν κοιμάσαι
Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματαΣκόρπια από δω και από κειΓίνονται θαύματαΜα στ’ άψυχα πράγματαΤι μπορεί να σωθεί
Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψωΜα λόγο πια δεν κρατώΦταίει αυτό το όχι σουΓι’ αυτό το όχι σουΌλα τ’ αρνιέμαι εγώ
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνωΜα αναρωτιέμαι που να `σαιΜακριά μου τι φοράςΌταν κοιμάσαι
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σουΣύννεφο που με τυλίγειΠαίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σουΜα ο ουρανός δεν ανοίγει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνωΜα αναρωτιέμαι που να `σαιΜακριά μου τι φοράςΌταν κοιμάσαι
Δε μετανιώνωΜα όταν κρυώνω, αναρωτιέμαι που να `σαιΜακριά μου τι φοράςΌταν κοιμάσαι