Roza (Ρόζα)
Τα χείλη μου ξερά και διψασμέναγυρεύουνε στην άσφαλτο νερόπερνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρακαι συ μου λες μας περιμένει η μπόρακαι με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμομα τα κελιά μας είναι χωριστάσε πολιτεία μαγική γυρνάμεδε θέλω πια να μάθω τι ζητάμεφτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνειςσε ένα παραμύθι εφιαλτικόφωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μουφυτό αναρριχώμενο η ζωή μουμε κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορίαπώς η ιστορία γίνεται σιωπήτι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένοσυγχώρα με που δεν καταλαβαίνωτι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφιπώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρόςπερνάνε πάνω μας τα τροχοφόρακαι γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρακοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορίαπώς η ιστορία γίνεται σιωπήτι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένοσυγχώρα με που δεν καταλαβαίνωτι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί