Efiga | Έφυγα
Έφυγα απ` τον παλιό εαυτό μουΔεν ξέρω τι ήτανε δικό μου απ` ό,τι έζησαΌποιος δεν είναι εδώ κοντά μου ανήκει αλλούΉρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μουΡιγμένο κάτω πατημένο, το παραμύθι μου παρμένοΔεν είμαι πια ίδια με χτες, δεν τρέχω πίσω από πληγέςΛυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιον το βλέμμα να προσέχωΜα τώρα ... έφυγα.
Έφυγα απ` την ανάγκη μου, "να υπάρξω"Πίστευα ότι θα τρομάξω μα ύστερα σκέφτηκαΌ,τι αγάπησα έχει μπόιΚι ό,τι αγαπώ, θέλει τα μάτια μου ανοιχτά το χθες να μη με τρώειΝα περπατήσω στις σιωπές μου, να θυμηθώ τις προσευχές μουΚι ας είμαι πια άλλο σκαρί, δεν είν` το κάρμα μου βαρύΔε θέλω άλλο να διαφέρω, θέλω αν μ` αγάπησες να ξέρωΜα τώρα ...έφυγα.
Κι αν σε ονειρευτώ μια μέρα πάλιΚι αν στο ταξίδι μου τυχαία θα σε βρωΔε θα` μαι αυτή που ξέρεις, θα` μαι κάποια άλληΠου ίσως σ` αγαπήσει κόντρα στον καιρό.