To adio (Το αντίο)
Κάποιες φορές νοιώθω που λες πως όταν πιώΛάθη του χτες και ενοχές τα συγχωρώ
Δεν μπορώ και πάλι να ησυχάσωπόσο δύσκολο είναι να ξεχάσωΚαι δεν θα σου κρυφτώμε πονάει το αντίο
Απόψε φέρτε μου να πιώΚαι άστε με να παρασυρθώΜπρος στα σκαλιά του να βρεθώ χωρίς εγωισμόΚαι όσα δεν τολμούσα να τα πω
Απόψε φέρτε μου να πιώΚαι αφήστε με να ξεχαστώΓιατί δεν έπρεπε να πωΑντί για σ’ αγαπώ, αντίο
Κάποιες φορές, νοιώθω που λες, πως όταν πιώΚλείνω πληγές, σβήνω φωτιές και επιζώ
Πως αλλιώς,Πώς να με ξεγελάσω, πως το λάθος που έκανα να αλλάξωΚαι δεν θα σου κρυφτώμε πονάει το αντίο
Απόψε φέρτε μου να πιώΚαι άστε με να παρασυρθώΜπρος στα σκαλιά του να βρεθώχωρίς εγωισμόΚαι όσα δεν τολμούσα να τα πω
Απόψε φέρτε μου να πιώΚαι αφήστε με να ξεχαστώΓιατί δεν έπρεπε να πωΑντί για σ’ αγαπώ, αντίο