Μια Συμπληρωματική Ιστορία : Ποτε Δεν Περπατάς Μόνος
Εε, γιατί ο Θεός συνεχώςμας κάνει να νιώθουμε μοναχικά? ω όχιεε, ακόμα και αν είμαστε καλυμμένοι με πληγέςαν είμαστε μαζι μπορούμε να χαμογελάσουμε
Στο τέλος αυτου του δρόμου που περπατάς μόνηθα πατήσεις ότι υπάρχει στα πόδια σου?μερικες φορές θα βαρεθείς, θα πονέσειςμα δεν πειράζει γιατί είμαι δίπλα σουαν είμαστε μαζίμπορούμε να χαμογελάσουμε
Ακόμα και να θέλω να πετάξωδεν έχω φτεράαλλά το χέρι σουμπορεί να γίνει τα φτερά μουτα σκοτεινά και μοναχικά πράγματαθα τα ξεχάσωμαζί σου
Αυτα τα φτερά , απο το πόνοπροήλθαν αλλάείναι φτερά που κατευθνονται προς το φωςίσως να είμαι κουρασμένος και πονεμένοςαλλά αν μπορώ να πετάξω θα πετάξω
Για να μην φοβάμαι πιαθα πιάσεις το χέρι μου?αν είμαι μαζί σουμπορώ να χαμογελάσω
Αυτός είναι ο δρόμος που διάλεξαακόμη και ολα αυτά είναιη μοιρα που εγώ έφτιαξααυτη είναι το έγκλημα που έπραξαακόμα και αναυτη η ζωήείναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσωπερπάτα μαζί σουπέτα μαζί μουως το τέλος του ουρανούγια να μπορέσω να φτάσω το χέρι σουακόμα και αν πονά τόσοαν είμαι μαζί σουμπορώ να χαμογελάσω
Αα ποτέ δεν περπατώ μόνοςαπο το χέρι σου που κρατώ αισθάνομαι την ζεστασιάΑα ποτε δεν περπατάς μόνηνιώσε με, δεν είσαι μόνη ου΄τε εσύέλα σύρσου συρσουσύρσου σύρσου έτσι έτσιμωρό μου περπάτα περπάταπερπάτα έτσι έτσιμωρό μου τρέξε τρέξε τρέξεέτσι έτσιμωρό μου πέτα πέτα πέταέτσι έτσι
Αυτός ο δρόμος αν κα είναι μακρύς και κακοτράχαλοςθα μείνεις μαζί μου?θα πέσουμε και μερικές φορές θα πληγωθούμεθα μείνεις μαζί μου?
Αα ποτέ δεν περπατώ μόνοςδιότι αν είμαι μαζί σου μπορώ να χαμογελάσωΑα ποτε δεν περπατάς μόνηδιότι αν είμαι μαζί σου μπορώ να χαμογελάσωδιότι αν είμαι μαζί σου μπορώ να χαμογελάσω