H proteleytaia goulia (Slamos)
Η προτελευταία γουλιά είναι πάντοτε πιο γλυκιάτην ώρα που η γραμμή της άφιξης κυματίζει μετέωρη προς την επανάληψηΟταν ξεχνάς το άγγιγμα της πρεμιέραςκαι την κατάθλιψη της λήξης
Η προτελευταία μέθη δεν ξινίζει ποτέ κάτω απο την γλώσσα σαν λιγμένο κρασίσυνοδεύει... οδεύει...έξοδος κινδύνου δεν υπάρχει όταν κοιτάζεις τ΄άστραξαπλωμένος στις μαρμάρινες πέτρες των αρχαίων λυγμών
Πoιός παρακολουθεί ποιον
Ποιός παρακολουθεί ποιον
Ποιός παρακολουθεί ποιον
Οι προτελευταίοι αδιαφορούν για τον μανδύα του μασκαρεμένου πρώτουαπαξιούν να σκεφτούν ότι τους περιμένει ο ζουρλομανδύας του τελευταίου ,
Οι προτελευταίοι είναι ελεύθεροι ... ωραίοι...συνορεύουν με το όνειρο τον αυτοσαρκασμό
Η προτελευταία γουλιά σε βρίσκει έκπληκτησε ένα ξεβαμμένο μπλε θαλάσσης σανιδοκρέβατο να ψάχνειςτην μεγάλη άρκτο στο βελουδένιο του ουρανού
Ενας ξανθός άγγελος σχίζει τον χάρτινο πορφυρό ορίζονταστην προτελευταία ματιά σου όλα ξανά γεννιούνταιΕνας βράχος κι ένα χάδι δίνουν όρκο χορεύοντας το τελευταίο ταγκό δίχως μουσική εαρινά βήματα σε μιαν άδεια προκυμαία
Μόνο το αργό κι αστραπιό ταξίδι των άστρων θροΐζει πάνω απ΄τα κεφάλια μας
Το θυμάσαι άραγε ?
Το θυμάσαι άραγε?
Το θυμάσαι?