Στον Αιγόκερω
Σπάζεις το κλουβίμου δανείζεις τα φτερά σου,αίσθηση φευγάτη να πετάς ψηλάστους γαλαξίες, τα φιλιά σου, χάνομαι.Στο αστρικό σου νέφοςτο κορμί κολυμπά.
Η σκέψη ματώνειτο όνειρο τελειώνει,μονάχη ξυπνάωστη φυλακή μου πάω,η μέρα ροδίζειο εφιάλτης τώρα αρχίζει.
Ψάχνοντας τροχιάστον Αιγόκερω σκαλώνωβρίσκω τις νεφέλες των ματιών σου εκεί.Μακριά απ’ το χώρο και το χρόνογίνομαι στο μάγουλο σουφεγγαροσταλιά ταντρική.
Η σκέψη ματώνειτο όνειρο τελειώνει,μονάχη ξυπνάωστη φυλακή μου πάω,η μέρα ροδίζειο εφιάλτης τώρα αρχίζει.
Το σώμα διψάειτο σώμα στο ζητάει,η ελπίδα απούσαστης τρέλας μου την κούρσα,η μέρα ροδίζειο εφιάλτης τώρα αρχίζει.
Ceteris paribus...