یه فنجون قهوه
از ورای یه فنجون قهوه بهم می‌گی عاشقم نیستیو تنها کاری که از دستم برمیاد اینه که نگاهمو بدزدمیه میلیون مایل فاصله بین ماستسیارات خرد و خاکشیر می‌شن - گرد و خاک می‌شنفقط می‌ذارم محو بشه
توی خیابونای خالی پرسه می‌زنم، با این امید که همدیگه‌رو ببینیمماشینت‌رو می‌بینم که تو جاده پارک شدهچراغ پنجره‌ی خونه‌ت روشنهمطمئنم که خونه‌ایاما تنها کاری که باید بکنم، گذشتنه
بنابراین نه، البته که نمی‌تونیم دوست بمونیمحداقل تا وقتی که فکرم تا این حد درگیرتهبه گمونم همیشه نتیجه رو می‌دونستمطرز به پایان رسیدن قصه‌ی ما اینه
از مارک سیگارِ تو می‌کشمو خدا خدا می‌کنم که بهم زنگ بزنیتموم روز دراز می‌کشم توی تختم فقط به در و دیوار زل می‌زنمشبا تو کافه ها ول می‌گردم، آرزو می‌کنم که ای کاش به دنیا نمی‌اومدمو خودمو در اختیار هرکس که می‌خواد ببرتم خونه می‌ذارم
بنابراین نه، البته که نمی‌تونیم دوست بمونیمحداقل تا وقتی که این‌جوری فکر می‌کنمبه گمونم همیشه نتیجه رو می‌دونستمطرز به پایان رسیدنِ قصه‌ی ما اینه
تو یه چندتایی لباس جا گذاشتیوقتی از رو زمین برشون می‌دارم دلم هرّی می‌ریزه پایینتموم دوستام می‌گن نگران مننبدجوری شبیه نیِ قلیون شده‌ماز زنگ زدن بهشون دست کشید‌ه‌م
بنابراین نه، البته که نمی‌تونیم دوست بمونیمحداقل تا وقتی که فکرم تا این حد درگیرتهبه گمونم همیشه نتیجه رو می‌دونستمطرز به پایان رسیدن قصه‌ی ما اینه
فقط یه فنجون قهوه کافی بود تا.بهم ثابت بشه که عاشقم نیستی
Bir Bardak Kahve
Beni bir bardak kahve kadar sevmediğini söyledinVe ben uzaklara bakmak zorunda kaldımAramızda milyonlarca mil varGezegenler çarpışıp toza dönüşüyorUnutmam gerek
Belki karşılaşırız diye umarak boş sokaklarda yürüyorumYola park edilmiş arabanı,Pencerendeki ışığı görüyorumEvde olduğundan eminimAma geçip gitmek zorundayım
Hayır tabi ki arkadaş olamayızBen hala bu kadar takıntılıyken olmazSanırım başından beri sonunu biliyordumHikayemizin böyle biteceğini
Senin içtiğin sigarayı kokluyorumVe beni araman için dua ediyorumTüm gün yatakta uzanıp duvarları izliyorumGeceleri hiç doğmamış olmayı dileyerek barlarda takılıyorumVe kendimi beni evine götürmek isteyen herkesin kollarına bırakıyorum
O yüzden tabi ki arkadaş olamayızBen hala böyle hissediyorken olmazSanırım başından beri sonunu biliyordumHikayemizin bittiği yer burası
Bir kaç elbise bırakmışsınOnları atarken midem kalkıyorBütün arkadaşlarım endişelendiklerini söylüyorlarFazlasıyla zayıf görünüyorumOnların telefonlarını cevaplamayı bıraktım
Hayır tabi ki arkadaş olamayızBen hala bu kadar takıntılıyken olmazNerde hata yaptığımı sormak istiyorumAma hiçbir şey demiyorum
Bir bardak kahve gerektiBeni sevmediğini söylemen için.