Cradle of Filth "Her Ghost In The Fog" lyrics

Translation to:elfrtr

Her Ghost In The Fog

"The Moon, she hangs like a cruel portraitSoft winds whisper the bidding of treesAs this tragedy starts with a shattered glass heartAnd the Midnightmare trampling of dreamsBut oh, no tears pleaseFear and pain may accompany DeathBut it is desire that shepherds it's certaintyAs We shall see..."

She was divinity's creatureThat kissed the cold mirrorsA Queen of SnowsFar beyond compareLips attuned to symmetrySought Her everywhereDark liqoured eyesAn Arabian nightmare...

She shone on watercoloursOf my pondlife as pearlUntil those who couldn't have HerCut Her free of this World

That fateful Eve when...The trees stank of sunset and camphorTheir lanterns chased phantoms and threwAn inquisitive glance, like the shadows they castOn my love picking rue by the light of the moon

Putting reason to flightOr to death as their wayThey crept through woods mesmerizedBy the taffeta LeyOf Her hips that held swayOver all they surveyedSave a mist on the rise(A deadly blessing to hide)Her ghost in the fog

They raped left...(Five men of God)...Her ghost in the fog

Dawn discovered Her thereBeneath the Cedar's stareSilk dress torn, Her raven hairFlown to gown Her beauty baredWas starred with frost, I knew Her lostI wept 'til tears crept back to prayer

She'd sworn Me vows in fragrant blood"Never to partLest jealous Heaven stole our hearts"

Then this I screamed:"Come back to Me forI was born in love with theeSo why should fate stand in between?"

And as I drowned Her gentle curvesWith dreams unsaid and final wordsI espied a gleam trodden to earthThe Church bell tower key...

The village mourned her by the byFor She'd been a witchTheir Men had longed to tryAnd I broke under Christ seeking guilty signsMy tortured soul on ice

A Queen of snowFar beyond compareLips attuned to symmetrySought Her everywhereTrappistine eyesAn Arabian nightmare...

She was Ersulie possessedOf a milky white skinMy porcelain YinA graceful Angel of Sin

And so for Her...The breeze stank of sunset and camphorMy lantern chased Her phantom and blewTheir Chapel ablaze and all locked in to a painBest reserved for judgement that their bible construed...

Putting reason to flightOr to flame unashamedI swept form criesMesmerizedBy the taffeta LeyOr Her hips that held swayOver all those at baySave a mist on the riseA final blessing to hideHer ghost in the fog

And I embracedWhere lovers rot...Her ghost in the fog

Her ghost in the fog

Το Φάντασμά Της Στην Ομίχλη

«Το Φεγγάρι, κρέμεται σαν ένα βάναυσο πορτραίτοΑπαλοί άνεμοι ψιθυρίζουν την προσταγή των δέντρωνΚαθώς η τραγωδία ξεκινά με μια ραγισμένη καρδιά από γυαλίΚαι ο εφιάλτης του μεσονυκτίου ποδοπατά τα όνειραΑλλά ω, όχι δάκρυα παρακαλώΟ φόβος και ο πόνος ίσως να συνοδεύουν τον ΘάνατοΑλλά είναι η επιθυμία που καθοδηγεί την βεβαιότητά τουΌπως θα διαπιστώσουμε...»

Εκείνη ήταν πλάσμα θεϊκόΠου φίλησε τους κρύους καθρέφτεςΜια Βασίλισσα των ΧιονώνΠέρα πολύ από κάθε σύγκρισηΧείλη συμμετρικά εναρμονισμέναΤην έψαχνα παντούΣκοτείνα μάτια από το αλκοόλΈνας Αραβικός εφιάλτης...

Έλαμπε στις νερομπογιέςΣαν ένα μαργαριτάρι στην λίμνη της ζωής μουΌσπου εκείνοι που δεν μπορούσαν να την έχουνΤην ξέκοψαν από τον κόσμο τούτο

Εκείνη την μοιραία παραμονή όταν...Τα δέντρα ανέδυαν την δυσοσμία του ηλιοβασιλέματος και της καμφοράςΤα φανάρια τους κυνηγούσαν φαντάσματα και κοίταζανΑπορημένα, σαν τις σκιές που έριχνανΠάνω στην αγάπη μου διαλέγοντας τον δρόμο υπό το φεγγαρόφως

Σκεπτόμενοι να δραπετεύσουνΉ να πεθάνουν ως τον μοναδικό μονοπάτιΣύρθηκαν μέσα απ’ το δάσος σαν υπνωτισμένοιΑπό τον ταφτά*Των χειλιών της που τρεμόπαιζανΓια όλα αυτά που παρακολουθούσανΕκτός από την καταχνιά που απλωνόταν(Μια θανατηφόρα ευλογία για να κρύψει)Το φάντασμα της στην ομίχλη

Αφού την βίασαν, εγκατέλειψαν...(Πέντε άντρες του Θεού)...Το φάντασμα της στην ομίχλη

Η αυγή την βρήκε εκείΥπό το βλέμμα του ΚέδρουΤο μεταξένιο φόρεμα σχισμένο, τα κατάμαυρα μαλλιά τηςΤην κάλυπταν, η απογυμνωμένη ομορφιά τηςΠασπαλίστηκε με τις δροσοσταλίδες, νόμιζα πως χάθηκεΈκλαψα μέχρι που τα δάκρυα έγιναν προσευχή σιγά σιγά

Όρκους μου είχε δώσει με αίμα ευοδιαστό«Ποτέ να μην με αποχωριστείΜήπως και ο ζηλόφθων Ουρανός μας κλέψει τις καρδιές»

Μετά αυτό ούρλιαξα:«Έλα πίσω σε μένα γιατίΕγώ γεννήθηκα ερωτευμένος μαζί σουΟπότε γιατί η μοίρα να μπεί ανάμεσά μας;»

Και καθώς βύθιζα τις απαλές καμπύλες τηςΜε όνειρα ανείπωτα και τελευταίες λέξειςΗ ματιά μου έπιασε μια λάμψη που πάτησε τη γηΤο κλειδί για της εκκλησίας το καμπαναριό...

Παρεμπιπτώντως οι άνθρωποι του χωριού την πενθούσανΓιατί ήταν μάγισσαΟι Άνδρες τους επιθυμούσαν να προσπαθήσουνΚι εγώ κίνησα στο όνομα του Χριστού να βρω στοιχεία ένοχήςΗ βασανισμένη μου ψυχή παγωμένη

Μια Βασίλισσα του ΧιονιούΠέρα πολύ από κάθε σύγκρισηΧείλη συμμετρικά εναρμονισμέναΤην έψαχνα παντούΜάτια τραπιστίνης**Ένας Αραβικός εφιάλτης...

Ήταν μια δαιμονισμένη ΕρσουλίΜε δέρμα κατάλευκο σαν το γάλαΤο πορσελάνινο Γιν μουΈνας αέρινος Άγγελος της Αμαρτίας

Κι έτσι γι΄αυτήν ...Το αεράκι ανέδυε την δυσοδία του ηλιοβασιλέματος και της καμφοράςΤο φανάρι μου κυνηγούσε το φάντασμά της και έβαλεΤο παρεκκλήσι τους φωτιά με όλους μέσα κλειδωμένους υποφέρονταςΗ ποινή που τους άξιζε καλύτερα αφού ακολουθούσαν αυτό που πρόσταζε η Βίβλος τους

Σκεπτόμενος να δραπετεύσωΉ να καώ αναίσχυντος στις φλόγεςΕξαφανίστηκα από τους ουρανούςΣαν υπνωτισμένοςΑπό τον ταφτάΉ από τα χείλη της που τρεμόπαιζανΒλέποντας όλα αυτά που γίνονταν στον κόλποΕκτός από την καταχνιά που απλωνότανΜια τελική ευλογία για να κρύψειΤο φάντασμά της στην ομίχλη

Και αγκάλιασαΕκεί όπου οι εραστές σαπίζουν...Το φάντασμά της στην ομίχλη

Το φάντασμά της στην ομίχλη

Here one can find the lyrics of the song Her Ghost In The Fog by Cradle of Filth. Or Her Ghost In The Fog poem lyrics. Cradle of Filth Her Ghost In The Fog text.