griza sinefia [Γκρίζα σύννεφα]
Αυτά τα γκρίζα σύννεφαΣτου ποταμού την άκρηΕίναι του μαύρου πρίγκιπαΤο φυλαγμένο δάκρυ
Είναι τα ρούχα που άφησεΜια νύχτα ένα κορίτσιΠριν να το κλέψει ο άνεμοςΚαι στ’ όνειρο το κρύψει
Αχ, πως κοιμάται η μέρα μουΜες στα λουλούδια ανθίζειΚι όταν ξυπνάει είναι πέρα μουΚι ούτε μ’ αναγνωρίζει
Αυτά τα γκρίζα σύννεφαΠου τ’ ασημώνει η λύπηΕίναι του έρωτα φτεράΌσο μακριά μου λείπει
Αυτά τα γκρίζα σύννεφαΕίναι πουλιά που τρέχουνΕίναι ψυχές ακοίμητεςΠου σπίτια πια δεν έχουν
Είναι τα πικρολούλουδαΚαι του ουρανού τα άνθηΕίναι στεφάνια αμάρανταΣτου χωρισμού τα πάθη.