ethousa anamonis
Σε ένα αίσθημα σιωπής είσαι κλεισμένηστην αίθουσα αναμονής σε περιμένειτης μοναξιάς σου το αντίο και το δάκρυμη με κοιτάζεις παγωμένη σε μια άκρη
Μη με κοιτάς
Δεν βρήκες λόγια κι εξηγήσεις να μου δώσειςδεν είχες χρόνο τώρα πια να μετανιώσειςήθελες μόνο κάθε δάκρυ σου να πνίξειςκαι μ’ ένα χάδι στοργικό να με αγγίξεις
Μη μ’ ακουμπάς
Τις κρύες νύχτες που θα `σαι μόνηκι όταν ο κόσμος θα σε πληγώνειστη μοναξιά σου να μη καπνίζειςστην ερημιά σου να μη δακρύζεις
να μη με ξεχνάς
μη με ξεχνάς