Akoyei kaneis
Σκοτείνιασαν τα μάτια μουσκοτείνιασε το βλέμμαμαζεύω τα κομμάτια μουτυλίγομαι στο ψέμαΣκοτείνιασε ο ουρανόςσκοτείνιασε η καρδιά μουκαι σαν ένας καφές πικρόςκι απόψε η μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάωΑκούει κανείς κι ας μη μιλάωΑκούει κανείς την καρδιά μουΑκούει κανείς τη μοναξιά μου
Σκοτείνιασαν τα βλέφαρασκοτείνιασε η μέρακαι πάλι πίσω σ’ έφερασαν πλοίο σε μια ξέραΣκοτείνιασε ο ουρανόςσκοτείνιασε η καρδιά μουκαι σαν ένας καφές πικρόςκι απόψε η μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάωΑκούει κανείς κι ας μη μιλάωΑκούει κανείς την καρδιά μουΑκούει κανείς τη μοναξιά μουΑκούει κανείς πως πονάωΑκούει κανείς κι ας μη μιλάωΑκούει κανείς την καρδιά μουΑκούει κανείς τη μοναξιά μου
Φοβάμαι τις νύχτεςπου θα ρθουν να με βρουνΦοβάμαι τα λόγιαπου για μένανε θα πουνΦοβάμαι του μυαλού μουτ’ αμέτρητα γιατίΚι εσύ ανάμνησηστου τοίχου το καρφί
Ακούει κανείς την καρδιά μουΑκούει κανείς τη μοναξιά μου
Ακούει κανείς πως πονάωΑκούει κανείς κι ας μη μιλάω
Ακούει κανείς τον ήχο της λύπηςδεν ξέρει κανείς πως μου λείπεις