Hamena Oneira | Χαμένα όνειρα
Με έφεραν προχθές τα βήματά μουσ' ένα ταβερνάκι γραφικόκι είδα να ξυπνούν τα όνειρά μουπου ήτανε χαμένα από καιρό.
Χαμένα όνειρα χαμένα νιάτα μουπου δε γυρνάτε πίσω πια ξανά,καημένα μάτια μου πόσα δεν είδατεστο χθες που πέρασε και δε γυρνά.
Λάι λάι λάι...
Κάθησα στο ίδιο ταβερνάκικι ήπια όπως πίναμε μαζί,άδειασα το πρώτο ποτηράκικαι δάκρυσα για κάτι που δεν ζει.
Χαμένα όνειρα χαμένα νιάτα μουπου δε γυρνάτε πίσω πια ξανά,καημένα μάτια μου πόσα δεν είδατεστο χθες που πέρασε και δε γυρνά.
Λάι λάι λάι...
Έζησα ξανά αυτά τα χρόνιαμε τα όνειρά μας τα τρελάτότε που κι οι δυο σαν χελιδόνιαεδίναμε στους πόθους μας φτερά.
Χαμένα όνειρα χαμένα νιάτα μουπου δε γυρνάτε πίσω πια ξανά,καημένα μάτια μου πόσα δεν είδατεστο χθες που πέρασε και δε γυρνά.
Λάι λάι λάι...
Φέρνουνε τα χρόνια τις ρυτίδεςκαι τα νιάτα κάποτε περνούνόμως στην καρδιά μας οι ελπίδεςδεν σβήνουν, πάντοτε θα ζουν.
Χαμένα όνειρα χαμένα νιάτα μουπου δε γυρνάτε πίσω πια ξανά,καημένα μάτια μου πόσα δεν είδατεστο χθες που πέρασε και δε γυρνά.
Λάι λάι λάι...