Sanrı
Gün yeni doğarken odanın balkonunaSabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarınaBirkaç saat daha var seslerin çoğalmasınaBakir telaşlar için insanların uyanmasına
Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsunAma olsun eskiden beri üşümeyi seviyorsun..
Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibiKurcalıyorsun fark etmeden geçmişteki günleri
Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağınaŞöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıylaBabanı andırıyor sanki bu sessiz duruşuylaVe ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana...
Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplakHiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncakSeni unutmuyor büyüdüğün sokaklarDokunuyor Ankara göz yaşına, rüzgarıyla...