بین این همه غریبهتو به آشنا می مونیحرفهای تلخی که دارممن نگفته تو می دونیمن پر از حرفهای تازهعاشق گفتن و گفتنتو با درد من غریبهاما تشنه ی شنفتنصدای ترد شکستنمثل گریه با صدامهتلخی هق هق گریهطعم تلخ خنده هامه
گرمی دست نوازشگر تومرهم زخمای کهنه ی منهطپش چشمه ی خون تو رگ منتشنه ی همیشه با تو بودنه
مل مل ابری دستاتپر رحمت مثل بارونساکت نجیب چشماتپر غربت بیابونواسه این تن برهنهناز دست تو لباسهحس گرم با تو بودنمثل رویا ناشناسهمثل حس کردن و دیدنعاشق منظره هاییدشمن ساده و پاکپرده ی پنجره هایی
Among all these strangersYou seem like a friendYou know my bitter wordseven though I haven't said themI'm full of new things to sayI love speaking and speakingYou are a stranger to my painBut you are thirsty to listenThe fragile sound of breakingIs with my voice like weepingThe bitterness of sobbingIs the bitter taste of my laughter
The warmth of your caressing handHeals my old woundsThe palpitation of the fountain of blood in my veinsIs thirsty for always staying with you
The fine cloud-like cloth of your handsIs full of mercy like the rainThe gentle calmness of your eyesIs full of the estrangement of the desertThe caress of your handIs like clothing for this naked bodyThe warm feeling of being with youIs unknown like dreamsYou love to feel and seeYou love the landscapesYou are the innocent enemyof the curtains of windows