I oraia koimomeni (Η ωραία κοιμωμένη)
Βυθισμένη στη λήθησε έναν ύπνο βαθύσε κοιτούσατο όνειρο είχε χαθείήταν δική σου η επιλογή
Φεύγαν οι μέρεςτα μάτια σου έμεναν κλειστάτα δάκρυά μου ήταν καυτά
Τα παιδιά κάτω στον κάμποθα με πάρουν για τρελόπου τα νιάτα μου ξοδεύωόλο να ονειροπολώμε θέλουν μαζί τους να γυρνώγιατί την ψυχή τους έχω
Μοναχός μου γυρίζωτα αστέρια ρωτώκι απ’ τον ήλιοθαρραλέα ζητώστη λησμονιά σου το αντίδοτο
Τ’ άστρα γελούσαντα μάτια σου έμεναν κλειστάστου ήλιου τα δάκρυα τα καυτά
Τα παιδιά κάτω στον κάμποθα με πάρουν για τρελόθα με πνίξουν, θα με κάψουνθα μου δώσουν το σταυρόθα μείνω μαζί τους να γυρνώγιατί την ψυχή τους έχω
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ:(Η κόρη του Αυγερινούμας πήγε σ’ άλλα μέρηκι άφησε χάδια τ’ ουρανούστο παιδικό μας χέρι)
Τα παιδιά κάτω στον κάμποθα με πάνε στην πηγήπου το όνειρο ξυπνάεικαι τη μνήμη διατηρείνα φέρω την κόρη να λουστείτο φως στη ματιά της νά `ρθει
Τα παιδιά κάτω στον κάμποθα με πάνε στην πηγήπου το όνειρο ξυπνάεικαι τη μνήμη διατηρείτης νύχτας η κόρη να λουστείτο φως στη ματιά της νά’ ρθεικαι πάλι μαζί τους να γυρνώγιατί την ψυχή τους έχω