Kur fjalët mungojnë
TiUlur ne nje stol e vendosur shikonTiMe dyshimet e tua qe vete i ndihmon.
Heshtja lehte te pushtonDhe fjalet e ndjera ste vijneNdoshta nje krenari te koteKerkon ti te mbrosh me veshtrim.
Pastaj embel me shfaqesh papriturDhe me gjen te papergatiturDoren ma merr dhe fort ti ma shtrengonMe e forta ndjenje e arritur.
Ti nuk gjen dot forcen te me shohesh ne syNdihem i vetmuar kur jemi te dy.
Tibukur e kupton me sdo jete si njehereTirolin tend vazhdon por frika te merr.
Heshtja nis te braktisDhe lotet e ndjera te vijneZemra trokitjen e nisTashme i vertet ky trishtim.
Pastaj embel me shfaqesh papriturDhe me gjen te papergatiturFjalet e tua vone po tingellojneAto fjale qe dikur i kam pritur.
Fjalet e ndertojne nje lumturiNdihem i vetmuar kur jemi te dyTi nuk gjen dot forcen tme shohesh ne syNdihem i vetmuar kur jemi te dy.