Johnny Cash "The Mercy Seat" lyrics

Rahmet Koltuğu(1)

O vakitti tüm bunların başlangıcı, beni alıp da evimdenkoyduklarında ölüm hücresine.Bilirsin nasıldır; tamamıyla masum olduğum bir suçtan dolayı bunların hepsi.

Etrafımdaki eşyalara ve mekanlarabir ısınıp bir ürpermeye başladım.Eski püskü bir bardak, bir paspas beli bükük,İsa'nın sureti çorbamda beliren,O uğursuz akşam yemeği pazarlıkları,Yemek arabasının habis tekerlekleri,Yükselen bir kemiktir yemeğimden,Her şey bir iyi bir iyi değil(2)

Ve rahmet koltuğu bekleyişte(3)Ve sanıyorum kafamdır yanan.Ve bir anlamda hasretim;Tamama ermesine, gerçeğin tüm bu ağırlığıyla aramdaki meselenin.(4)Ve göze gözVe dişe diş(5)Ve neyse ne, ben gerçeği söyledim!Ve korkum yok ölümden.

Hikayeler geliyor kulağıma ölüm çemberinden(6)Bir yemliğe doğduydu MesihVe öylesine dermansız yabancının biri gibiÖldü çarmıha gerilip.Ben söylesem olur mu, -O'nun- tüccarlıkta marangoz oluşune büyük uyumdur. (7)Ya da en azından buydu bana söylenen.

Ölümcül-elimdirİ.B.L.İ.S diye dövmeli(8), tam karşısında kardeşinin sıkılı yumruğunun.O iğrenç beşli! Hiç bir şey yapmadı ne karşı koymak ne de direnmek için. (9)

Cennet katında, O'nun tahtı altındadırBekler istiflenmiş halde Ahdinin sandukasıOradandır açılıp serpilişi, böyle söylediler bana,tarihin tümünün.Tahtadan ve telden yapılıdır o.Ve alev içinde bedenim.Ve Allah hiç bir zaman uzakta değil.

Rahmet koltuğudur şimdi tırmandığım,Kafam tıraşlanmış, kafam bağlanmış tellere.Ve nasıl bir güve denerseO Parlayan Göz'ün içine doğru girmeyi(10);Ben de dolambaçlı yollardan giderim yaşamın dışına,Yalnızca ölümden saklanmaya, bir süreliğine.Ve neyse ne ben hiç yalan söylemedim!

Ve rahmet koltuğu bekleyişteVe sanıyorum kafamdır yananVe bir anlamda hasretimTamama ermesine, gerçeğin tüm bu ağırlığıyla aramdaki meselenin.Ve göze gözVe dişe dişVe neyse ne gerçeği söyledim!Ve korkum yoktur ölümden.

Ve rahmet koltuğu yanıyorVe sanıyorum kafam korlaşıyorVe bir anlamda ümitliyimİşim biter diye, gerçeğin tüm bu çarpıtılmasıyla.Ve göze gözVe dişe dişVe neyse ne yoktu ki hiç bir kanıtVe korkum yoktur ölümden.

Ve rahmet koltuğu korlaşıyorVe sanıyorum kafam, bu tütenVe bir anlamda ümit ediyorumİşim biter diye, tüm bu inançsız bakışlarla.Ve bir hayata karşı bir hayatVe bir gerçeğe karşı bir gerçekVe kalmadı, kaybedecek bir şeyim.Ve korkum yoktur ölümden.

Ve rahmet koltuğu tütüyorVe sanıyorum kafam eriyorVe bir anlamda yardımcı oluyor banabitsin diye gerçeğin tüm bu çarpıtılmasıyla olan işim.Ve göze gözVe dişe dişVe neyse ne, ben gerçeği söyledim!Ama korkarım tek bir yalan söylemişim -bunca zaman-.