Einai Kati Laika | Είναι κάτι λαϊκά
Τετάρτη βράδυ σιγοβρέχει μοναξιέςΤσιγάρο ο πόνος και τραβάω ρουφηξιέςΠαραπονιέται στα ηχεία η μουσικήΠαραίσθησή μου… φανερώνεσαι κι εκεί
Αν με αγάπησες λιγάκι καταβάθοςΕμφανίσου μια φορά πραγματικάΤο τέλος τ’ άντεξα, αλλά δεν είμαι βράχοςΚαι δακρύζω πού και πού και με λαϊκά
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχουςΠου μου καίνε την καρδιά, ραγίζουν τοίχουςΛέξη λέξη σου ’χουν πει παράπονά μουΠου επέλεξες να ζήσεις μακριά μου
Είναι κάτι λαϊκά που πετυχαίνωΣε σταθμούς του ραδιοφώνου και πεθαίνωΚαι με πιάνει ξαφνικά μια στενοχώριαΛες και γράφτηκαν για μας που ζούμε χώρια
Μοναστηράκι, Αναφιώτικα μετάΑνάβει η θλίψη μες στα φώτα τα σβηστάΚι αφού στ’ αλήθεια δε σ’ αγγίζω στο κορμίΣκορπίζω στάχτη… στου αέρα την ορμή
Αν δε μ’ αγάπησες με τα μηδαμινά μουΟύτε γεια σου, να μην πούμε τελικάΤ’ ανομολόγητα βαθιά αισθήματά μουΜε τραγούδια θα στα λέω λαϊκά
Είναι κάτι λαϊκά με κάτι στίχους ...