تلاشي إلى الّسواد
الحياة تبدو متلاشيةً بعيداًوتنجرف أبعد في كلّ يومأضيع داخل نفسيلا شيء مهمٌّ ولا أحدلقد فقدت الإرادة للعيشلا شيء لأعطيه ببساطةلم يبقى شيءٌ منّيأحتاج إلى الّنهاية لتحررني
لم تعد الأمور كما كانتأفقد شيئاً بداخليضائعٌ حتّى الموت، لا أصدّقلا أطيق هذا الجحيم الّذي أحسّهالفراغ يملأنيحتّى الخمورالّظلام ينمو ليبتلع الفجركنت أنا لكن الآن لا
لا أحد يمكنه إنقاذي غيري لكن فات الآوانوالآن أفكّر لماذا حتّى المحاولة
البارحة يبدو وكأنّه لم يكنالموت يرحّب بي بحرارة فسوف أقول الآن وداعاً
Причернява
Животът, както изглежда, ще отминеОтдалечавайки се с всеки изминал денГубя се в самия себе сиНищо няма значение, никой друг няма значениеЗагубих желанието си да живеяПросто нямам какво повече да дамНяма и нищо останало за менЧакам краят ми да ме освободи
Нещата вече не са каквито бяхаЛипсва ми предишният човек във менФатално изгубен е, не е истинаНе издържам вече този адПразнотата ме изпълваИ започвам да агонизирамУтрото отстъпва пред настъпващата тъмнинаАз бях себе си, но това вече е минало
Спасението ми е само в моите ръце, но е вече прекалено късноСега не мога да мисля, да мисля защо изобщо трябва да опитвам.
Вчера изглежда като да не е билоСмъртта ме поздравява още топъл, сега просто ще ви кажа сбогом.
Σκοτινιάζει
Φαίνεται πως η ζωή θα ξεθωριάσειΑπομακρύνοντας σε από μένα κάθε μέραΧάνω το εαυτό μου μέσα μουΤίποτα και κανείς δεν έχουν σημασίαΈχασα την θέληση να ζωΔεν έχω πλέον τι να δώσωΤίποτα άλλο δεν υπάρχει για μέναΠεριμένω το τέλος να με ελευθερώσει
Τα πράγματα δεν είναι όπως παλιάΜου λείπει ο παλιός μου εαυτόςΑμετάκλητα χαμένος, δεν μπορεί να είναι αλήθειαΔεν αντέχω αυτή τη κόλαση που νιώθωΈνα κενό με γεμίζειΣτο σημείο της αγωνίαςΤο σκοτάδι καταπίνει την αυγήΉμουν ο εαυτός μου που τώρα χάθηκε.
Μόνο εγώ μπορώ να με σώσω, μα είναι πολύ αργάΤώρα δεν μπορώ να σκεφτώ, να σκεφτώ γιατί θα πρέπει καν να δοκιμάσω
Το χθες φαίνεται σαν να μην υπήρχε ποτέΟ θάνατος με χαιρετά θερμά, τώρα απλά θα πω αντίο.
محو شدن به سوی سیاهی
به نظر میرسه ، زندگی داره محو میشههر روز به آرومی میگذره و پیش میرهدر درونم گم شده امهیچکس و هیچ چیزی برایم اهمیتی نداردامید به زندگی را از دست داده امبه سادگی ( زندگی ) چیزی برای دادن نداردهیچ چیزی دیگری برایم باقی نماندهبرای رها شدنم نیاز به یک پایان دارم
هیچ چیز به مانند گذشته نیستکسی را در درونم گم کردمیک گم کردن مهلک ، این نمیتواند واقعی باشداین جهنمی که احساسش میکنم را نمیتوانم تحمل کنمپوچی وجود مرا پر کردهو دیگر به نقطه ای دردناک رسیده امتاریکی سپیده دم را فرا میگیردمن خودم بودم ، ولی حالا او دیگر رفته است
به جز خودم کسی نمیتواند مرا نجات دهد اما دیگر دیر شده استحالا توان اندیشیدن را هم ندارم ، اندیشیدن اینکه چرا حتی تلاش کردم
دیروز طوری به نظرم میرسد که انگار هرگز وجود نداشتهمرگ به گرمی از من استقبال میکند و من تنها باید بگویم خداحافظ
Elsötétül
Az élet úgy tűnik, el fog sötétedniNapról napra távolabbra sodródikEgyre jobban elveszve magambanSemmi sem számít, senki másElvesztettem az élni akarásomEgyszerűen nincs már mit nyújtaniaNincs számomra semmi másSzükségem van a végre, hogy felszabadítson
A dolgok már nem ugyanazok, mint régenHiányzik belőlem a személyHalálosan elveszett, ez nem lehet valóságosNem bírom ki ezt a poklot, amit érzekAz üresség megtöltMíg a haldoklás úrrá nem lesz rajtamA növekvő sötétség alkonyatba fulladRégen én én voltam, de ő már nincs többé
Rajtam kívül senki más nem tud megmenteni engem, de már túl későMost már képtelen vagyok arra gondolni, minek próbálkoznék vele egyáltalán
A tegnap úgy tűnik, mintha sosem lett volnaA halál melegen üdvözöl engem, úgyhogy most egyszerűen elbúcsúzom
Se stinge în negru
Viaţa se pare că se va stinge,Lăsându-mă dus de valurile vieţii mai departe cu fiecare ziPierzându-mă în mine însumi,Nimic şi nimeni altcineva nu contează,Mi-am pierdut voinţa de a mai trăi,Pur şi simplu nu mai am nimic altceva de dăruit,Pentru mine nu mai există nimic altceva,Am nevoie de sfârşit pentru a mă elibera.
Lucrurile nu mai sunt ce erau odată,Lipsindu-mi ceva dinlăuntrul meu,Pierdut pe vecie, asta nu poate fi adevărat,Nu mai pot suporta iadul ăsta pe care îl simt,Un gol mă umplePână la agonie,Întunericul ce creşte acoperind răsăritul,Eram eu, dar acum s-a dus.Nimeni nu mă poate salva decât eu, dar e prea târziuAcum nici nu mai pot gândi, gândi de ce ar mai trebui măcar să-ncercZiua de ieri pare ca şi cum nici n-ar fi existat,Moartea mă întâmpină cu căldură, acum voi spune doar „Adio”
Venitje Ne Terr
Jeta me sa duket u venitEndet edhe më larg perditëPo më shuhet në brendësiAsgjë s'ka rëndësi, asnjë njeriMë humbi dëshira që të jetojThjesht s'kam më se c'të dhurojPër mua c'do gjë përfundoiKërkoj fundin që të më cliroj
Gjërat s'janë më sic kanë qenëDiç'brenda meje më ka lënëI përhumbur,të jetë e vërtetë s'besojKëtë ferr që ndiej s'mund ta durojNgopur jam prej zbrazëtisëDeri ne pikë të agonisëRritet errësira, agimin e pushtoiKam pas qënë, por tash mbaroi
Askush vec meje s'mund t'më shpëtoj,por është tepër vonëTash s'mund të mendoj,mendoj pse duhet të paktën ta provoj
E djeshmja me sa duket s'ka ekzistuar kurrëVdekja ngrohtë më përshëndet, tash po them vec lamtumirë
Kararma
Hayat, görünen o ki solup gidecekHer gün sürüklenip gidiyorKendi içimde kaybolarakHiç bişey, hiç kimse önemli değilYaşama isteğimi kaybettimVerecek şeyim kalmadı artıkBenim için ötesi yokÖzgür kalmak için bir sona ihtiyacım var
İşler eskiden olduğu gibi değilİçimde bir şeyler kayıpÖlümcül kayıp, gerçek olamaz buYaşadığım bu cehenneme katlanamamBoşluk beni sarmalıyorÖfkeye sürüklüyorKaranlık büyüyor şafağı indirerekBir zamanlar kendimdim, ama artık değilim
Beni benden başka kimse kurtaramaz, ama artık çok geçŞimdi neden çabalamam gerektiğini bile düşünemiyorum
Dün hiç yaşanmamış gibi geliyorÖlüm beni içtenlikle selamlıyor, artık veda ediyorum.