Den ipárhis (Δεν υπάρχεις)
Μα πώς γίνεται αυτό, το μικρό πετραδάκινα βαραίνει σαν βράχος την ανόητη καρδιά μου;Να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτατ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου...
Ενώ μπορώ ν' ανοίξω την πόρτα,να τρέξω στους δρόμους που οδηγούνε σε σέναΕγώ στέκομαι εδώ, κοιτάω στο κενό καικαπνίζω λουλούδια από καιρό πεθαμένα...
Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που ζω κάθε βράδινα με σέρνει τη νύχτα να πίνω σκοτάδι;Μ' αυτούς που χρόνια μπροστά στον καθρέφτηπεριμένουν -μα όχι- ούτε απόψε δε θα 'ρθει...
Η πόρτα κλείνει, η γιορτή τελειώνειέξω στο δρόμο το φως με τυφλώνει καιβγαίνω στο δρόμο που βγάζει απ' την πόληλίγο προτού να ξυπνήσουνε όλοι...
Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που καίει την καρδιά μουνα σε φέρνει κοντά στα όνειρά μου;Απλώνω το χέρι, μα πώς να σε φτάσω;Αφού δεν υπάρχεις, δε θα σε χάσω ποτέ...
Αφού δεν υπάρχεις, δε θα σε χάσω ποτέ...
Δεν υπάρχεις...