Meres adespotes
Σαν και σένα μ' ένα κόμπο στο λαιμόσε ώρες άσχετες ξεσπάω το θυμόσαν κι εσένα στις πλατείες της σιωπήςτον ίσκιο μου τραβάω
Σαν κι εσένα διαμελίζομαι στο φωςμες σ' αυτό το πλαστικό το καθεστώςκαι τη νύχτα στα κομμάτια μου γυρνώκαι τα ξανακολλάω
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μουμέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μουσημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόνκαι με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό
Σαν κι εσένα το πρωί στην αγοράψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτεράμου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικάκι όμως επιμένω
Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρότο κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώκαι ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανότον έχουν πουλημένο
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μουμέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μουσημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόνκαι με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό