Pagonia (Apo Peisma Tha Yparxo) [ παγωνιά (απο πείσμα θα υπάρχω) ]
Δε μπορώ να μην έχω φίλε που να πάωδε μπορώ, με σκοτώνει ό,τι αγαπάωδε μπορώ, να πληρώνω κι ας μην έφταιξα εγώ
Δε μπορώ, σε ένα ψέμα φίλε να ελπίζωδε μπορώ,τη ζωή μου να τη χαραμίζωδε μπορώ, να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμόνιώθω ένα κόμπο στο λαιμόμείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανάοι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά
Παγωνιά,όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιάπαγωνιάόποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρανα πιστέψω δε μπορώκαι σ'αυτούς που με ξέγραψανέχω κάτι να τους πωαπο πείσμα θα υπάρχωκαι απ'τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
Δε μπορώ σ'ένα σπίτι άδειο να γυρίζωδε μπορώ για παλιές αγάπες να δακρίζωδε μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό
Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμόνιώθω ένα κόμπο στο λαιμόμείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανάοι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά
Παγωνιά,όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιάπαγωνιάόποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρανα πιστέψω δε μπορώκαι σ'αυτούς που με ξέγραψανέχω κάτι να τους πωαπο πείσμα θα υπάρχωκαι απ'τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
Παγωνιά,όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιάπαγωνιάόποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρανα πιστέψω δε μπορώκαι σ'αυτούς που με ξέγραψανέχω κάτι να τους πωαπο πείσμα θα υπάρχωκαι απ'τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ
Είναι κάτι βράδυα που δεν έχουν τελειωμόνιώθω ένα κόμπο στο λαιμόμείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανάοι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά