Laatste afscheid
Dit is ons laatste afscheidIk ben afkerig van het gevoel dat onze liefde vergaat.Maar het is voorbijLuister naar me en dan vertrek ik:Jij schonk mij meer om voor te levenMeer dan jij ooit zult weten.
Wel, dit is onze laatste omhelzing,Moet ik dromen en altijd je gezicht zien?Waarom kunnen wij deze muur niet doorbreken?Schat, misschien omdat ik jou helemaal niet kende.
Kus me, alsjeblieft kus meMaar kus me uit begeerte, schat, en niet als troost.O, je weet dat het mij zo boos maakt omdat ik weet dat ik jou mettertijd alleen maar aan 't huilen brengt.Dit is ons laatste afscheid.
Zei je, "Neen, dit kan mij niet overkomen?"En rende je naar de telefoon om te bellen?Was er achter in je hoofd een onvriendelijke stem die zei"Misschien heb je hem helemaal niet gekend,je hebt hem helemaal niet gekend,o, wist je dat niet?"
Nou, de klokken in de klokketoren beieren,en branden hints in mijn hart. Ik denk zo intensaan haar zachte ogen en de herinneringenwijzen op tekens dat het voorbij is, voorbij.
Son Elveda
Bu bizim son elvedamız,Aramızdaki aşkın ölüşünü hissetmekten nefret ediyorum.Ama bitti,Sadece bunu duy ve gideceğim;Bana yaşamak için çok şey verdin,Bilemeyeceğin kadar çok şey...
Pekala, bu bizim son sarılışımız,Sürekli hayal kurup, yüzünü mü görmeliyim?Neden bu duvarı aşamıyoruz?Tatlım, belki de bunun sebebi seni yeterince tanımadığımdandı.
Öp beni, lütfen öp,Ama öyle bir tutkuyla öp ki, bebeğim, ve avuntu olmadan,Oh, biliyorsun bu beni çok sinirlendiriyor, çünkü biliyorum vakti geldiğinde,Seni sadece ağlatacağım, bu bizim son elvedamız.
"Hayır, bu bana olamaz" mı dedin?Ve aceleyle telefona mı koştun?Peki, aklının gerisinde tanımadığın bir ses,"Belki de, onu o kadar tanımıyordun,Onu o kadar da tanımıyordun,Oh, tanımıyordun," diyor muydu?
Pekala, kilisenin kulesindeki çanların melodisi,Kalbimdeki ipuçlarını yakıyor.Çok düşünüyorum, onun yumuşak bakışlarını, ve anıları,İşaret veriyor, bitti, bitti.