Veče ne miriše na rakove i školjkemesec je bleda fleka boje cimetauzimaš cipele za šetanje krozsnoveulica voli ritam tvojih koraka
Vetar se provlaći kroz nepoznate rečiasfalt se miluje sa tvojim štiklamasuviše mekan da bi mogao da sprečiovo je veće puno tvojih tragova
Kad hodaš ne zastajkuješi zemlju ne dodiruješa mene ne primečuješi uporno se trudiš
Da me prođe požudajoš drhtim od tvog pogledaiz nekih starih razlogane mogu da se sredim
Wieczór nie pachnie rakami i małżamiKsiężyc jest bladą cynamonową plamąBierzesz buty do spacerowania przez snyUlica kocha rytm twoich kroków
Wiatr przeciska się przez nieznane słowaAsfalt pieści się twoimi obcasamiZbyt miękki, by mógł się sprzeciwićTen wieczór pełen jest twoich śladów
Kiedy idziesz, nie zatrzymujesz sięi ziemi nie dotykasza mnie nie zauważaszI na próżno się starasz,by minęło moje pożądanieWciąż drżę od twojego spojrzeniaI z pewnych starych powodównie mogę się uspokoić