Ατάκες ( Atakes )
Πόσο σου πήγαιν’ η βροχήκείνο το βράδυ του Γενάρηκι έλεγες μέσα στην βοή:"Κανένα μέλλον δεν μπορείαυτό που ζούμε να μας πάρει"
Τώρα ποζάρεις στο γυαλίσαν θεατρίνα στη σκηνήτι να σου λέω για το χθεςγια τις καμένες μας Ιθάκεςεσύ γυρεύεις παρτενέργια να σου δίνει τις ατάκες
Πόσο σου πήγαινε το φωςκείνο το χάραμα του τρόμουκι έμοιαζες μες στα γέλια σουκαι στα χρυσά κουρέλια σουφευγάτη Παναγιά του δρόμου
Τώρα ποζάρεις στο γυαλίσαν θεατρίνα στη σκηνήτι να σου λέω για το χθεςγια τις καμένες μας Ιθάκεςεσύ γυρεύεις παρτενέργια να σου δίνει τις ατάκες