sakız hanımla mahur bey
Çocukluğunun geçtiği o mahalledeBaşı boyalı ahşap eski bir evde otururlardıSakız hanımla mahur beyBembeyaz tenli bembeyaz saçlıydı sakız hanımZaten onun için sakız hanım derdik kendisinePamuk gibi elleriyle kemençe calardıEşi mahur bey önce biraz nazlanırSonra oda kanunuyla eşlik ederdi sakız hanımaBeraber meşk ederlerdiYaz akşamlarındaAçılırdı perdelerYorgun ellerindenDökülürdü nağmelerİki yıl kadar oluyorÖnce kanun sustu eski evdeBirkaç ay sora da kemençeVe başı boyalı ahşap evin perdeleriBir daha açılmamak üzere kapandıevin satılacağı söylentilerini duyuncagittim içeri gittiğimde eski bir koltuğun üzerindeBoynu bükük bir kanunVe kanunun göğsüne yaslanmış mahsun kemençeyi gördümBizi rahatsız etmeyin der gibiydilerKıyamadım uzaklaştımmahur bey susunca kapandı perdelersakız hanımla bitti o hüzünlü nağmeler