To petrino xamogelo
Δεν είχε το νησί κατάρτιαΔεν είχε το νησί φωτιάΔεν είχε το νησί τραγούδιαγιατί μισέψαν τα παιδιά
Δεν είχε το νησί φεγγάριαμαρμάρωσε κι η κοπελιάστο πέτρινο χαμόγελό τηςγίναν τα όνειρα καράβια
Το πέτρινο χαμόγελό τηςτο χτίσανε στη μοναξιάτ’ αγριοπούλια του πελάγουκαι χάθηκαν και χάθηκαν
Τώρα ένα χέρι στο λιμάνιβάφει τη θάλασσα σταχτιάδεν είναι πια βαθύς ο ύπνοςδεν έχει ελπίδες η νυχτιά
Τώρα είναι μόνη στο λιμάνικι είναι το όνειρο μακριάτο πέτρινο χαμόγελό τηςτο χτίσανε στη μοναξιάτ’ αγριοπούλια του πελάγουκαι χάθηκαν και χάθηκαν