Anatolika tis edem
Αχ, τίποτα πια δεν ζητώαπόψε αυτό μου είναι αρκετόεσύ στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάςκι εγώ να μην ξέρω ποιόν ίσκιο ρωτάς
Αχ. μια φορά κι έναν καιρόόταν ρωτούσα ποιόν έχω Θεόμου τραγουδούσε η μαμάτα βράδια στα σκοτεινά:
Ανατολικά της Εδέμζούσε ένας τύπος μποέμπου φορούσε πάντα λουλούδι στο πέτο
Ήτανε πολύ αμπιγέείχε ένα κοστούμι ριγέπερπατούσε λες κι είχε κάνει μπαλέτο
Μοίραζε χιλιάδες φιλιάπλήρωνε για νά' ρθουν βιολιάκαι τα βράδια γλυκά τραγουδούσεέναν τόσο λυπημένο σκοπόσ' αγαπώ, σ' αγαπώ
Amour, toujoursca va? Bonjour!
Παντελόνια κοντά ναυτικάμε το πιάνο και τα γαλλικά
Amour, toujoursCa va? Bonjour!
Εν-δυο-τρία, ξανά τον σκοπόσ'αγαπώ, σ' αγαπώ...
Αχ... Τίποτα πια δεν ζητώαπόψε αυτό μου είναι αρκετόεσύ, στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάςκι εγώ να μην ξέρω γιατί μ' αγαπάς...