Kato apo to ifestio | Κάτω απ' το Ηφαίστειο
Άφησα την καρδιά μου στην Οαχάκακι αργά ή γρήγορα το ξέρω θα χαθώ.Υβόν μακριά σου δεν μπορώ να πάρω ανάσαμα θα διαλέξω εγώ πως θα καταστραφώ.
Ασθμαίνω μέσα στο σκοτάδισαν έμβρυο δίχως πνοή.Φιλιά και ανάσες κάθε βράδυμου παίρνουν τη ζωή.
Κενός θα φεύγω πάντοτε σαν φάντασμα στο αγιάζικαι η θλίψη άμμος θα κυλάει στο σώμα μου καυτή.Εσύ μονάχη θα μετράς τις στάλες στο περβάζικαι `γω θα κείτομαι νεκρός μια νύχτα με βροχή.
Πύρινα μάτια με κοιτάνεμορφές που ρίχνουνε σκιές.Πάνω στους δρόμους που γυρνάμεη μνήμη όλο πληγές.
Ασθμαίνω μέσα στο σκοτάδισαν έμβρυο δίχως πνοή.Φιλιά και ανάσες κάθε βράδυμου παίρνουν τη ζωή.
Κενός θα φεύγω πάντοτε σαν φάντασμα στο αγιάζικαι η θλίψη άμμος θα κυλάει στο σώμα μου καυτή.Εσύ μονάχη θα μετράς τις στάλες στο περβάζικαι `γω θα κείτομαι νεκρός μια νύχτα με βροχή.
Κενός θα φεύγω πάντοτε σαν φάντασμα στο αγιάζικαι η θλίψη άμμος θα κυλάει στο σώμα μου καυτή.Εσύ μονάχη θα μετράς τις στάλες στο περβάζικαι `γω θα κείτομαι νεκρός μια νύχτα με βροχή.
Κάτω απ’ το ηφαίστειο πέτρωσα σαν τη λάβα.Δεν έχω μέλλον, ούτε παρελθόν.Μου τέλειωσε και το Μεσκάλ από την κάβακαι είναι η κάθε μου μέρα, μέρα των νεκρών.και είναι η κάθε μου μέρα, μέρα των νεκρών.και είναι η κάθε μου μέρα, μέρα των νεκρών.Υβόν...