Mirek Jankowski
Mirek JankowskiW mieście nadmorskimBratu młodszemuUkochanemuNóż w pierś wbił
Uklęknął przy nimZdziwiony patrzyłTo na nóż kuchenny w sercuBrata swego to na ręcePłakać nie miał siłAni kropli krwiAni jednej krwi kropelkiW kuchni zginął brat na miejscuZ brata swego ręki przyszedł prokuratorSpisali protokółI do tyłu skutegoWzięli Mirka JankowskiegoZ domu rodzinnegoZamknęli samegoPapierosy mu dawaliWszyscy się go trochę baliNawet milicjanci
Kiedy go poznałemNie jadł i nie piłSiedział przy oknieDo samej nocyI nic nie mówiłW okno patrzyłBrata młodszegoUkochanegoRocznicę śmierci czcił
Czarna godzinoPotworna chwiloCzemuś ty wybrała jegoMirka JankowskiegoNa sługę swegoCzemu jegoCo tak pięknie rysowałCo nigdy nie przeklinałCo mi bratem później byłOstatnim się petem dzieliłŚmy do rana czaj piliO dziewczętach marzyliI wolności czekali