1940 ( Πόσα χρόνια δίσεχτα )
Πόσα χρόνια δίσεκτα μέσα σε μιαν ώραβάσταξες αδάκρυτη, μάνα Παναγιά.Πόσα βόλια σπείρανε, γιε μου, σε μιαν ώρακαι σε μαρμαρώσανε στην ξερολιθιά.
Μέσα στα ερείπια στέκει σαν αηδόνατο καταμεσήμερο και θρηνολογεί.Κάλεσε το Χάροντα σε κρυφό αγώναπες και στη Χαρόντισσα να σε λυπηθεί.
Κάποια ξημερώματα σε μακρύ τραπέζιθά ‘ρθουν να καθίσουνε μάνες και παιδιά.Μέρα αναστάσιμη κι ο λαός θα παίζειτα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά.