Ti Monaxia Dikazo
Με τρομάζει που μου λείπεις,ξαφνικά με εγκαταλείπεις,έτσι απλά με εγκαταλείπειςσαν να φταίω εγώπόσο με τρομάζει η νύχταδίχως μία καληνύχτα,με την μοναξιά μου θα κοιμηθώ...
Πάλι θα τα βγάλω πέραδίχως μία καλησπέραδίχως μία καλησπέραπως μπορώ και ζωπόσο με τρομάζει η μέραδίχως μία καλημέρατον καφέ μου πάλι μόνος θα πιω...
Τη μοναξιά δικάζω και την καταδικάζω,η μοναξιά δε νιώθει ενοχές,στην μοναξιά θα λείψω,θα την εγκαταλείψω,θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές...
Με την ανασφάλεια μουμήπως χάσω την δουλειά μουστην φτωχή την αγκαλιά μου θα υποσχεθώπως δε θα 'ναι πάντα άδειατα ψυχρά και κρύα βράδιακαι ότι είσαι εδώ θα υποκριθώ...
Τη μοναξιά δικάζω και την καταδικάζω,η μοναξιά δε νιώθει ενοχές,στην μοναξιά θα λείψω,θα την εγκαταλείψω,θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές..