Σε ποιον να μιλήσω, αλήθεια να πωτα μάτια να κλείσω, να ονειρευτώ.
Ανώνυμο θύμα κρυφής μηχανής,εκπέμπω ένα σήμα, μ’ ακούει κανείς;
Σε κάθε μου βήμα και ένα γιατί,κακότεχνο ποίημα αυτή η ζωή.
Πώς να σ’ αγκαλιάσω χωρίς να σκεφτώπως κάτι θα χάσω, πως θα προδοθώ.
Έχω τόσο κουραστεί να μοιράζομαικαι μετά να την πληρώνω εγώ,σ’ ένα κόσμο εχθρικό κομματιάζομαι,για τους άλλους πάντα αιμορραγώ, θα εκραγώ.
To whom can I talk to, to tell the truthto close my eyes, to dream...
Anonymous victim of a secret machineI am transmitting a message, can anyone hear me?
In every step I make, there is always a 'why'this life is a badly written poem...
How can I put my hands around you, without thinkingthat I will loose something, that I will be betrayed?
I have been so much tired dividing myselfand then to be the one to be blamed forinto a hostile world, I am tearing myself into piecesI am always bleeding for the others, I will explode!