Kadıköy
Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ve benGidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birdenKadıköy’de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkınYüreğim kurtulsada yangından, alevden
[Nakarat]Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayımGeçmem bir daha Kadıköy’den x 2
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmenZamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
[Nakarat]
Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem
[Nakarat]
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmenZamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
[Nakarat]
Geçmem bir daha Kadıköy’den