Ke lei | Και λέει
Δεν ξέρω τώρα που γυρνάςτις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη.Το σώμα μου το διαπερνάςγια μένα πια δε σ' ενδιαφέρει.
Μόνος γυρίζω στη βροχήκαι τα θυμάμαι απ' την αρχή.Κάποιο ραδιόφωνο που κλαίειόλο μου λέει.
Και λέειΚαι λέειΚαι λέει
Λέει πως όλα τα 'χω δειτα όριά μου έχω σπάσει.Εγώ με σένανε μαζίόλο τον κόσμο έχω χάσει.
Σαν παραμύθι σκοτεινόπου τις σελίδες του περνώ.Στο τέλος θα 'ρθεις πάντα λέεικι όλο μου λέει.
Και λέειΚαι λέειΚαι λέειωω και κλαίει
Και λέει για τις νύχτες μαςγια τη φωτιά που ακόμα καίει.Στου έρωτα το άλλο φωςπώς να ξεχάσω πες μου πως.Καθένας μας αιχμάλωτοςστον άλλονε ευάλωτος.
Δεν έχω τρόπο να σε βρωμα ούτε και να σε ξεχάσω.Να σε θυμάμαι δεν μπορώμα ούτε και να σε προσπεράσω.
Και λέειΚαι λέειΚαι λέειωω και κλαίει
Και λέει για τις νύχτες μαςγια τη φωτιά που ακόμα καίει.Στου έρωτα το άλλο φωςπώς να ξεχάσω πες μου πως.Καθένας μας αιχμάλωτοςστον άλλονε ευάλωτος.
Και λέει
Δεν ξέρω πια αν μ’ αγαπάςαν με θυμάσαι κι αν σε νοιάζει.Ή αν είναι μόνο όλα αυτάη μοναξιά μου που σου μοιάζει.
Και λέειΚαι λέειΚαι λέει