De mas sighoro | Δε μας συγχωρώ
Είδα μέσα στη βουήτη παλιά μου αγάπητόσες θύελλες εκεί,τόσες πυρκαγιές.
Πώς να κλείσει η πληγή,πώς να βγει τ’ αγκάθι;Γιατί βρήκαμε, γιατίτόσες αφορμές;
Θα ‘μαι πάντα εδώνα φυλάω αυτά που πέταξες,δε σε συγχωρώγια όλες τις φωτιές που ξέχασες.
Θα ‘μαι πάντα εδώόσα χρόνια κι αν περάσανεδε μας συγχωρώαπό φόβο χάσαμε.
Στον υπόγειο σταθμόμια οφθαλμαπάτη,μες στο πλήθος το βουβόχάθηκε κι αυτή.
Δεν το καταλάβαμεπόσο αργεί η αγάπηνα δούμε δεν προλάβαμετο τέλος μας αρχή.
Θα ‘μαι πάντα εδώνα φυλάω αυτά που πέταξες,δε σε συγχωρώγια όλες τις φωτιές που ξέχασες.
Θα ‘μαι πάντα εδώόσα χρόνια κι αν περάσανεδε μας συγχωρώαπό φόβο χάσαμε.